-
1 πνέοντες
πνέωblow: pres part act masc nom /voc pl -
2 πνέω
πνέω, poet. πνείω as always in Hom. exc. Od.5.469: [tense] fut. πνεύσομαι ([etym.] ἐκ-) E.HF 886 (lyr.), ([etym.] ἐμ-) Id.Andr. 555, ([etym.] παρα-) Hp.Mul.2.133; alsoAπνευσοῦμαι Ar.Ra. 1221
, Arist.Mete. 367a13, Thphr.Sign.34, Palaeph.17;πνεύσω Thphr.Sign.32
, LXXPs.147.7(18), Si.43.20, Gp. 1.12.34, AP9.112 (Antip.Thess.), ([etym.] ἀνα-) Q.S.13.516 ( συμ-πνευσόντων is f.l. in D.18.169): [tense] aor. 1 , Hdt.2.20, etc., ([etym.] ἐν-) Il.17.456, ([etym.] ἀν-) S.Aj. 274: [tense] pf. πέπνευκα ([etym.] ἐπι-) Pl.Phdr. 262d, ([etym.] ἐκ-) Arist.Pr. 904a1:—[voice] Pass., [tense] fut. πνευσθήσομαι ([etym.] δια-) Aret.CA1.1: [tense] aor. ἐπνεύσθην ([etym.] δι-) Thphr.HP5.5.6, etc.—Hom. and early Prose writers use the simple Verb only in [tense] pres. and [tense] impf., to which Trag. add [tense] fut. and [tense] aor. 1 [voice] Act.—For the form ἄμπνυε, v. ἀναπνέω; for ἀμπνύνθη, -πνυτο, v. ἄμπνυτο; and for [tense] pf. [voice] Pass. πέπνῡμαι, part. πεπνῡμένος, v. πέπνυμαι.—Like other disyll. Verbs in -έω, this Verb contracts only εε, εει; but ἐκπνέων is disyll. in A.Ag. 1493, 1517 (both lyr.):—blow, of wind and air,οὐδέ ποτ' οὖροι πνείοντες φαίνονθ' Od.4.361
; ;ἐτησίαι.. οὐκ ἔπνευσαν Hdt.2.20
, etc.; τῷ πνέοντι (sc. ἀνέμῳ or πνεύματι) Luc. Cont.3; ἡ πνέουσα (sc. αὔρα) Act.Ap.27.40; also of a flute-player,μέγα πνέων Poll.4.72
; and of the flutes themselves,αὐλοὺς ἡδὺ πνέοντας AP6.254
(Myrin.); πνεῖται flutes are sounding, Mnesim.4.57 (anap.).II breathe, send forth an odour,ἀμβροσίη.. ἡδὺ πνείουσα Od.4.446
; π. εὐῶδες, δυσῶδες, Poll.2.75, etc.: abs., Dsc.3.80.2 c. acc., breathe out, send forth,Ζεφύρου πνείοντος ἐέρσην Call.Ap. 82
.3 c. gen., breathe or smell of a thing,οὐ μύρου πνέον S.Fr. 565
;τράγου π. AP11.240
(Lucill.);μόγοιο Q.S.6.164
;λύθρου καὶ αἵματος Id.5.120
( ἐπιπν- codd.): rarely c. dat.,μύροισι π.
smell with..,AP
5.199: freq. metaph., breathe, be redolent of,Χαρίτων πνείοντα μέλη Simon.184.3
;ὄμματα.. πόθου πνείοντα AP5.258
(Paul. Sil.); φόνου π. cj. in Tryph.505;αὐθαδείας πολὺς ἔπνει D.H.7.51
.IV generally, draw breath, breathe: hence, live, Il.17.447; οἱ πνέοντες, = οἱ ζῶντες, S.Tr. 1160;ὄλβος ἀεὶ πνεῖ Simm.25.12
;ἥμισύ μευ ψυχῆς ἔτι τὸ πνέον Call.Epigr.42
.V metaph., c. acc. cogn., breathe forth, μένεα πνείοντες breathing spirit, epith. of warriors, Il.2.536,3.8, 11.508, etc.; soπῦρ π. Hes.Th. 319
, Pi. Fr. 146;φόνον δόμοι πνέουσιν A.Ag. 1309
;κότον πνέων Id.Ch.34
(lyr.), cf. 951 (lyr.);φρενὸς πνέων τροπαίαν Id.Ag. 219
(lyr.); Ἄρη πνεόντων ib. 376 (lyr.); πνέων χάριν τινί ib. 1206;πῦρ πνειόντων.. ἄστρων S.Ant. 1146
(lyr.);πῦρ π. καὶ φόνον E.IT 288
; : paratrag. in Com.,πνέοντας δόρυ καὶ λόγχας Ar.Ra. 1016
; τρέχει τις Ἀλφειὸν πνέων, of a swift runner, Id.Av. 1121, etc.; and in a rhetorical passage,οἱ πῦρ πνέοντες, οἱ νενικηκότες Λακεδαιμονίους X.HG7.5.12
.2 with neut. Adjs. or Prons., πνέοντες μεγάλα giving themselves airs, E.Andr. 189; τόσονδ' ἔπνευσας ib. 327;κενεὰ πνεύσαις Pi.O.10(11).93
;χαμηλὰ πνέων Id.P.11.30
: abs., ὑπὲρ σακέων πνείοντες breathing over their shields, i. e. unable to repress their rage for war, Hes.Sc. 24;θρασείᾳ πνέων καρδίᾳ Pi.P.10.44
: with nom.,Ἄρης.. μέγας πνέων E.Rh. 323
;πολὺς ἔπνει καὶ λαμπρός D.25.57
;οὗτος.. καικίας ἢ συκοφαντίας πνεῖ Ar.Eq. 437
; ᾧ σὺ μὴ πνεύσῃς ἐνδέξιος on whom thou breathest not favourably, Call.Epigr.10.3. -
3 πνέω
πνέω, poet. πνείω (Wurzel ΠΝΥ), fut. πνεύσω, Sp. πνεύσομαι, πνευσεῖται, Ar. Ran. 1221, aor. ἔπνευσα, aor. pass. ἐπνεύσϑην (das perf. πέπνυμαι s. oben besonders), – a) wehen, blasen, hauchen, von Wind u. Luft; Od. 4, 361. 5, 469. 7, 119; Hes. O. 508; ἀνέμων ἀήματα πνέοντα, Aesch. Eum. 866, u. öfter; auch in Prosa, πνέοντος ἀνέμου, Plat. Theaet. 152 b. – Auch b) hauchen, duften, einen Geruch von sich geben; ἡδύ, Od. 4, 446; οὐ μύρου πνέον, Soph. frg. 147, wie Anacr. 14, 3. 15, 9 u. öfter in der Anth.; selten μύροις πνείοντες, Ep. ad. 111 (V, 200). – Bes. c) von Menschen u. Thieren, heftig, mit Anstrengung athmen, schnauben, keuchen, Il. 13, 385, ὕπνῳ, Aesch. Ch. 612. – Uebh. d) Athem holen, athmen, leben, Il. 17, 447 Od. 18, 131; οἱ πνέοντες, die Lebenden, im Ggstz von ϑανεῖν, Soph. Trach. 1150. – Uebertr., μένεα πνείοντες, die Muth hauchenden, Muthbeseelten, bei Hom. häufiges Beiwort der Krieger; vgl. Soph. El. 610; auch Ἄρεα πνεῖν, wie Martem spirare, Aesch. Ag. 366. 1209; πῦρ πνεῖν, Feuer schnauben, Hes. Th. 319, wie Pind. Ol. 13, 87; vgl. Soph. Ant. 1132; εἰ μή γε πῠρ πνέουσι μυκτήρων ἄπο, Eur. Alc. 496; u. übertr., οἱ πῦρ πνέοντες οἱ νενικηκότες Λακεδαιμονίους, Xen. Hell. 7, 5, 12; auch Dem. sagt übertr. ὡς πολὺς παρ' ὑμῖν ἔπνει καὶ λαμπρὸς ἦν, 25, 57, vom gewaltigen Stolz; vgl. D. Hal. 8, 52; ϑρασείᾳ πνέων καρδίᾳ, Pind. P. 10, 44; auch χαμηλὰ πνέων, niedrigen Sinn haben, 11, 30; κενεὰ πνεύσαις, Ol. 11, 97, eitlen Sinn haben; vgl. ὑπὲρ σακέων πνείοντες, die über ihre Schilder hinausschnaubenden, die ihre Kriegslust nicht mehr hinter den Schildern bergen können, Hes. Sc. 24; Aesch. σιδηρόφρων γὰρ ϑυμὸς ἀνδρείᾳ φλέγων ἔπνει, Spt. 53; φρενὸς πνέων δυσσεβῆ τροπαίαν, Ag. 212; φόνον δόμοι πνέουσιν αἱματοσταγῆ, Ag. 1282; κότον, Ch. 34. 940, Zorn schnauben; auch Πᾶνα μοῠσαν ἡδύϑροον πνέοντα, Eur. El. 704; vgl. Cereal. 3 (VII, 369), u. öfter in der Anth.; ϑυμὸν πνέουσαι, Eur. Rhes. 786; u. übertr., ὅταν ϑεοῦ μαντόσυνοι πνεύσωσ' ἀνάγκαι, I. A. 761; Ar. sagt auch πνεῖν συκοφαντίας, Equ. 435. – e) aus b) folgt die allgemeinere Bdtg wonach riechen, einen Beischmack wovon haben, von einer Sache so voll sein, daß man gleichsam danach duftet, πνεῖν χαρίτων, ἐρώτων, voll sein von Anmuth, Liebe athmen, Simonid. (VII, 25) u. A.; vgl. Wern. Tryph. 505. – Mit einem vom günstigen Winde entlehnten Bilde sagt Callim. ep. 9, 3 ᾡ σὺ μὴ πνεύσῃς ἐνδέξιος, wem du nicht günstig bist. – Sp. auch vom heftigen Ausdruck im Sprechen. – [Zuweilen wird ε mit dem folgdn Vocal im Verse in eine Sylbe zusammengezogen, Aesch. Ag. 1502; vgl. Herm. Soph. Ant. 1132.]
-
4 πνεω
эп. πνείω (fut. πνεύσω и πνεύσομαι - редко πνευσοῦμαι, aor. ἔπνευσα, эп. aor. 2 ἔπνῠον, pf. πέπνευκα; pass.: aor. ἐπνεύσθην, pf. πέπνῡμαι, ppf. ἐπεπνύμην - эп. πεπνύμην с ῡ)1) дуть, веять(οὖροι πνείοντες Hom.)
ἐτησίαι οὐκ ἔπνευσαν Her. — этесийские ветры не дули;ὅ πνέων (sc. ἄνεμος) Luc. — ветер2) ( о духовых инструментах) издавать звуки, игратьἡδὺ π. Anth. — издавать сладостные звуки
3) издавать запах, пахнутьἡδὺ π. Hom. — благоухать;
4) дышатьοἱ πνέοντες Soph. — живущие, живые5) сопеть, храпеть(οἱ πνείοντες ἵπποι Hom.; ὕπνῳ π. Aesch.)
6) перен. дышать, быть исполненнымπόθου π. Anth. — дышать (гореть) страстью;
πῦρ π. Soph. — извергать пламя, пылать;μένεα πνείοντες Hom. — преисполненные храбрости;π. κενεά Pind. — быть одержимым пустым тщеславием;π. κότον Aesch. — пылать гневом;π. μέγα и μεγάλα Eur. — быть охваченным гордостью, быть высокомерным;Ἄρη πνέων Aesch. — охваченный воинственным жаром;πνέοντες δόρυ καὴ λόγχας Arph. — целиком преданные копьям и пикам, т.е. помышляющие лишь о войне;π. χαρίτων Anth. — быть исполненным прелести7) вдыхать, вдохновлять, pf. pass. быть разумнымπεπνυμένος Hom. — разумный;
οὔ σ΄ ἔτυμόν γε φάμεν πεπνῦσθαι Ἀχαιοί Hom. — неправильно называли тебя разумным мы, ахейцы -
5 πνέω
πνέω fut. 3 sg. πνεύσει LXX; 1 aor. ἔπνευσα (Hom. et al.; pap, LXX; En 29:2; TestSol; ApcSed 8:9 p. 133, 14 Ja.; Philo, Joseph.)① to move as wind with relatively rapid motion, blow, abs. (Hom. et al.; Ptolem., Apotel. 1, 11, 4 οἱ πνέοντες ἄνεμοι; PHib 27, 59; Sir 43:20; EpJer 60; ApcSed 8:9; Jos., Bell. 7, 318, Ant. 7, 76; SibOr 5, 375) Mt 7:25, 27; Lk 12:55; J 3:8 (Diod S 24, 1, 2 πνεύματος πνεύσαντοσ=when a wind blew); 6:18; Rv 7:1. τῷ ἀνέμῳ ἐπιδόντες τῷ πνέοντι Ac 27:15 v.l.—Subst. ἡ πνέουσα (sc. αὔρα; this word is added by Arrian, Peripl. 3, 2) the wind that was blowing (Lucian [ἐπιδίδωμι 2]) Ac 27:40.② to emit an odor, breathe out, abs., ὠς λιβανωτοῦ πνέοντος MPol 15:2.③ w. acc. (Hom. et al.; schol. on Nicander, Ther. 308 δυσωδίαν πνεοντες; 2 Macc 9:7; En 29:2) breathe someth. out. The anointing of Jesus had for its purpose ἵνα πνέῃ τῇ ἐκκλησίᾳ ἀφθαρσίαν that he might breathe immortality upon and therefore into the church IEph 17:1 (on πνέω τινί τι=‘instill someth. into someone’ cp. Ps.-Clem., Hom. 4, 19).—B. 260, 684. DELG. M-M. TW. -
6 εὖρος
εὖρος, ὁ (wahrscheinlich von ἠώς, ἕως, Morgenwind, im Ggstze zum ζέφυρος, von ζόφος, nach Andern von αὔρα, vgl. Butim. Lexil. Ip. 120), der Ost-, oder genauer Südostwind, lat. Eurus, Volturnus, Il. 2, 145 u. Folgde. Nach Arist. mund. 4 εὖροι οἱ ἀπὸ ἀνατολῆς συνεχεῖς πνέοντες ἄνεμοι, u. nachher genauer ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς χειμερινὰς ἀνατολὰς τόπου; daher Meteorl. 2, 6 γειτνιῶν τῷ νότῳ. Vgl noch ἀπηλιώτης u. καικίας.
-
7 πνέω
πνέω, (a) wehen, blasen, hauchen, von Wind u. Luft; (b) hauchen, duften, einen Geruch von sich geben; (c) von Menschen u. Tieren: heftig, mit Anstrengung atmen, schnauben, keuchen; (d) Atem holen, atmen, leben; οἱ πνέοντες, die Lebenden; übertr., μένεα πνείοντες, die Mut hauchenden, Mutbeseelten, häufiges Beiwort der Krieger; πῦρ πνεῖν, Feuer schnauben; übertr. ὡς πολὺς παρ' ὑμῖν ἔπνει καὶ λαμπρὸς ἦν, vom gewaltigen Stolz; χαμηλὰ πνέων, niedrigen Sinn haben; κενεὰ πνεύσαις, eitlen Sinn haben; ὑπὲρ σακέων πνείοντες, die über ihre Schilder hinausschnaubenden, die ihre Kriegslust nicht mehr hinter den Schildern bergen können; κότον, Zorn schnauben; (e) aus (b) folgt die allgemeinere Bdtg wonach riechen, einen Beischmack wovon haben, von einer Sache so voll sein, daß man gleichsam danach duftet; πνεῖν χαρίτων, ἐρώτων, voll sein von Anmut, Liebe atmen; mit einem vom günstigen Winde entlehnten Bilde: ᾡ σὺ μὴ πνεύσῃς ἐνδέξιος, wem du nicht günstig bist; auch vom heftigen Ausdruck im Sprechen -
8 ἐμπνέω
ἐμπνέω (also ἐν-) 1 aor. ptc. ἐμπνεύσαντα Wsd 15:11, 3 sg. opt. ἐμπνεύσαι (Ath. 9, 1); pf. pass. ptc. ἐμπεπνευσμένων (Just., A I, 36, 1) (s. πνέω; Hom. et al.; LXX; Kaibel 562, 9 [ἐς δʼ ὅσον ἐνπείει ‘as long as he draws breath’]; TestSol; TestJob 41:5; Philo; Jos., Bell. 5, 458, Ant. 12, 256; Just., A I, 36, 1; Ath. 9, 1) gener. in lit. in ref. to blowing or breathing.① to emit breath, breathe (Kaibel above) fig. in the idiom ἀπειλῆς καὶ φόνου he breathed murderous threats Ac 9:1 (B-D-F §174; for its use w. gen. cp. Perictione in Stob. 4, 28, 19 Ἀραβίης ὀδμῆς ἐμπνέοντα; Josh 10:40. Cp. Chion, Ep. 3, 3 Ἄρεος πνέω=breathe the lust of war; Theocr. 22, 82 the two opponents φόνον ἀλλήλοισι πνέοντες).② to give another a share in one’s breath and thus have influence, inspire (Hes., Theogony 31 the Muses ἐνέπνευσαν δέ μʼ ἀοιδὴν θέσπιν, ἵνα κτλ.; Plut., Mor. 421b; PGM 2, 84) of prophets ἐνπνεόμενοι ὑπὸ τῆς χάριτος αὐτοῦ IMg 8:2 (cp. TestJob 41:5 Ἐλίους ἐμπνευσθεὶς ἐν τῷ Σατανᾷ; Περὶ ὕψους 16:2 ἐμπνευσθεὶς ὑπὸ θεοῦ; Lucian, Phal. 2, 12 of the Pythia: ἐμπνεῖται; schol. on Apollon. Rhod. 4, 1381f: the poet ἐμπέπνευσται by the Muses; Just., A I, 36, 1 προφητῶν … ἐμπεπνευσμένων; Ath. 9, 1 ὡς εἰ καὶ αὐλητὴς αὐλὸν ἐμπνεύσαι).—DELG s.v. πλέκω. M-M. TW.
См. также в других словарях:
πνέοντες — πνέω blow pres part act masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κύπρος — I Νησιωτικό κράτος της ανατολικής Μεσογείου. Βρίσκεται Δ της Συρίας και Ν της Τουρκίας.Η Κ. είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου και ανήκει γεωγραφικά μεν στη Μικρά Ασία, πολιτικά όμως στην Ευρώπη. Ο πληθυσμός της είναι 80% Ελληνοκύπριοι … Dictionary of Greek
λίμνη — Φυσική κοιλότητα (λεκάνη) της επιφάνειας της Γης, γεμάτη γλυκό ή υφάλμυρο νερό. Όταν μια λ. έχει δημιουργηθεί από την τεχνητή απόφραξη μιας κοιλάδας με φράγμα, τότε ονομάζεται τεχνητή λ. Τα περισσότερα χαρακτηριστικά των λ. (βάθος, αλμυρότητα… … Dictionary of Greek
